kendi derdini arşa çıkarmak

T: Kendi dertlerinin çok büyük olduğunu, en fazla derdin kendinde olduğunu hissetme durumu. Belli bir yaşa kadar, yaşadığım zorlukların, acıların çok büyük olduğuna inandım. Bazen bu acıları yaşamış olmanın verdiği(verdiğini zannettiğim) güç ile gurur duyduğum zamanlar oldu, şimdi utandığım. Bir dönüm noktası oldu, çevremdekilerin yaşadıklarını, dertlerini sıkıntılarını dinledikçe, hatta bazen dinlemeyip de sonradan öğrendikçe yersiz bir kibir yaptığımı fark ettim ve yıllarca bunu fark etmemiş olmanın şaşkınlığını yaşadım. Eminim ki çoğumuz böyleyiz ama şöyle bir durum var ki hayat ve bu zorluklar herkeste; çeşitli şekillere bürünmüş haldeler. "Her insanın ölümü kendi kıyametidir", "küçük kıyamet" denen bir laf vardır. İşte bu söz her insanın kendi yaşadığı acıya, sıkıntıya ne için böyle baktığını çok güzel anlatıyor fikrimce.

Dert s*k gibidir en büyüğü bende sanırsın

Sanma ki dert sadece sende var. Sende ki derdi nimet sayanlar da var demiş Mevlana

dert bile değil ama en kafaya takılmayacak şeyi bile kendi içimde büyütürüm.. bunu kimseye söyleyip dert yanmam ama kendi kendimi de yer bitiririm

Herkesin derdi kendine büyüktür.

bir de şu var mesela sürekli, üzüldüğün veya bunaldığın durumlarda buna üzülüyorum nasıl ya, bunu sürekli sorun olarak düşünmemelisin demek ve üzülmemek için sebep de bulamamak. halbuki bırak dimi neden kendini güçsüz falan belleyesin aynı konu bir başkasında daha büyük bir sorun teşkil edebilir sıkıntılar kişi içine girdikten sonra büyüklüğü ölçülmeli...ya da bir kılıf

el sikini görmeyen kendininkini piyade tüfeği sanar